
Искам да си опитомя цвете.Малко, синьо-лилаво, с остри листенца и тънко коренче. Ще му повтарям само една думичка, не са му нужни други. Искам да лети свободно, да се губи дълго и неочаквано да го намирам в пръстта. Да го виждам като малко цветно петно в градината, сякаш случайно капнало от нечия четка, като малко езерце, но толкова дълбоко сякаш пробито с куршум. Искам да е шантаво и любопитно, да виждам белезите от пътуванията му, но то все да е весело и нищо да не казва, да не зная къде лети, какво прави. Искам просто понякога да идва и да гледам синьо-лилавото му око.Да поглеждам в него, толкова надълбоко, чак до дъното и да се виждам: малка гротескна фигурка с цвете в очите.
Искам да си опитомя камък. Колкото длан, кръгъл, хладен и бяло-сив, лежал в нечии подмоли. Ще му кажа само една думичка, не са му нужни други. Искам да лети свободно, да се губи дълго и неочаквано да го намирам в краката си. Да го виждам като малко късче недопечен свят, светло, още без патина, кръгло парченце от нечий сън. Искам да е шантав и любопитен, да виждам белезите от докосванията му, но той винаги да е хладен и нищо да не казва, да не зная къде лети, какво прави. Искам просто понякога да идва и да гледам бяло-сивото му лице... Да поглеждам в него като в огледало и зад привидното да се виждам: малка гротескна фигурка, която иска да опитоми себе си.
Няма коментари:
Публикуване на коментар